Een niet zo professionele sporter komt in een oud T-shirt en een joggingbroek aan om eens te komen sporten. Ik zie ook wel eens mensen in een spijkerbroek of met een muts op trainen, alles kan hier. Gelukkig, ze sporten, denk ik dan! Maar een echte hardloper draagt Asics, een echte fietser heeft Shimano schoenen en wil je serieus genomen worden als kickboxer dan draag je Hayabusa, toch? Hoe beter je bent, hoe meer je wil investeren in goede sportkleding. Want dan merk je dat het niet lijkt alsof je na het sporten in je broek hebt geplast maar dat het zweet alweer verdwenen is door dat nieuwe broekje. En dat die Asics, zoals de reclame belooft, veel meer steun bieden.
Reclame’s van sportmerken vind ik fantastisch. Een rustige sound, niet eens zoveel kleur, maar de focus op datgene wat loskomt bij een sporter.
Het water spat om de stap die de hardloper zet, de spieren vangen de klappen op, het zweet druipt over de armen, het gezicht toont opperste concentratie en het lichaam beweegt gecontroleerd verder. Het is meer dan zweet alleen dat vrij komt en dat zie je in zo’n reclame. Met dit beeld proberen ze natuurlijk kleding of schoenen te verkopen en dat lukt meestal ook wel aardig. Want zoals u leest, heeft de beschreven reclame mijn attentie gekregen. Bij die stap komt een bepaalde schoen in beeld. ik let op die spieren maar die bewegen rond een broekje en dat zweet druipt uiteraard langs dat specifieke T-shirt naar beneden.
Bij attentie hoort binding. Als de attentie positief is dan is de binding ook positief. Zou ik een winkel inlopen dan zou ik als eerste naar dat merk gaan kijken. Onbewust heb ik dus een binding met dit merk. Zo werken sportreclames in op het economisch belang. Want hoe groter zo’n merk is, hoe meer invloed het heeft. Hoe meer geld om meer fans te kweken, hoe meer bewonderaars dat merk promoten tijdens verschillende activiteiten. Het is niet zomaar een shirtje wat je draagt… Je draagt het merk met het prijskaartje daaraan!