Je bent bedrijfsarts en je wil terug naar Bonaire om iets voor je eiland te kunnen betekenen. Je bent bent bedrijfsarts en toe aan een uitdaging buiten Nederland.Ricard Nicholson, bedrijfsarts en directeur BES accounts en Erik Hoentjen, bedrijfsarts en directeur Grote Accounts (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) zijn de twee nieuwe kapiteins die samen met oprichter en directeur bedrijfsvoering Carola Roeters de koers bepalen van Arbo Medical BES.
Deze sinds 2013 opererende en dus eigenlijk piepjonge Arbodienst streeft naar een optimale relatie tussen werkgever en werknemer om zo verzuim te voorkomen en maximale productiviteit te bewerkstelligen. Met andere woorden een gezond, stimulerend en inspirerend en dus productief werkklimaat creëer je samen.
Het bedrijf is opgericht door bedrijfsarts en ingenieur Carola Roeters. Deze directeur bedrijfsvoering vestigde zich in 2011 met man en drie kinderen op Bonaire en na een paar jaar op de verschillende eilanden en Sint Maarten te hebben gewerkt, begon ze haar eigen Arbodienst.
Terug om je eiland te helpen
Voor directeur BES accounts Ricard Nicholson was Bonaire een wens die in vervulling ging. Hij wilde altijd al iets betekenen voor zijn eiland en terug gaan om te helpen. En ook al was het nog al een stap hoefde hij er niet heel lang over na te denken toen hij hoorde dat Carola Roeters op zoek was naar een bedrijfsarts en zakenpartner voor haar Arbodienst. Ricard zei zijn eigen goedlopende praktijk in Nederland op en remigreerde met zijn eveneens van oorsprong Bonairiaanse vrouw, twee jonge dochters en hele hebben en houden.
Geboren op Curaçao maar getogen op Bonaire tot zijn 14de levensjaar zat dit ‘anderen willen helpen’ er eigenlijk al van jongs af in. Zijn grote voorbeeld en reden waarom hij als invulling van dat anderen helpen voor het doktersvak koos, is wijlen dokter Welvaart. Deze huisarts deed werkelijk van alles op Bonaire, legt Nicholson enthousiast uit, van het aanhoren van 101 problemen van zijn patiënten tot en met kleine medisch ingrepen en operaties. De jonge Ricard vond dat helemaal geweldig en zo werd Welvaart de bron van zijn liefde en passie voor het doktersvak. Met zijn diploma op zak en startklaar om voor huisarts op Bonaire te studeren, bleek dat het huisartsenvak in Nederland inmiddels nog al wat beperkingen was opgelegd. Nicholson maakte daarom slagzij naar oogheelkunde, maar op die opleiding was geen plek meer. Al verder kijkend raakte Ricard geïntrigeerd door de geneeskundige specialisatie bedrijfsarts. Met deze specialisatie zou hij mensen kunnen helpen in een professionele werkomgeving en dat sprak hem aan. Na een vierjarige opleiding bedrijfsgeneeskunde bij het NSPOH (Netherlands School of Public and Occupational Health) werd hij officieel geregistreerd bedrijfsarts en kon hij als lid van het NVAB (Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde) aan de slag als bedrijfsarts. De volgende stap was het opzetten van een eigen praktijk en na voor één van de grotere arbodiensten te hebben gewerkt, was hij in 2008 klaar om een zelfstandig bedrijfsarts te worden. De zaak liep goed en zijn voornemen dan wel wens om terug te gaan en iets te betekenen voor zijn eiland raakte een beetje op de achtergrond. Totdat zeven jaar later, in januari 2015, plotseling een mailtje van een Arbodienst op Bonaire in de inbox van Nicholson knipperde met de vraag of hij wilde komen kijken, of en hoe hij samen met Carola Roeters en Erik Hoentjen verder invulling zou kunnen geven aan de net door haar op Bonaire opgerichte Arbo dienst. Nog geen maand later stond hij bij haar op de ‘Arbodienststoep’. En wat hij zag, beviel hem niet alleen, het klikte ook nog eens fantastisch. Dus toen de drie bedrijfsartsen er in slaagden om Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) als grote klant binnen te halen, pakte de kersverse Bonairiaanse directeur BES Accounts zijn biezen en vloog in juli 2015 met gezin en al eindelijk terug naar Bonaire om zich alhier te vestigen. In dezelfde maand ondertekenden de twee partijen de samenwerkingsovereenkomst.Hij heeft er geen moment spijt van gehad. ,,Het is te gek om terug te zijn, de warmte in. Het voelt als vanouds. De manier van werken, het contact met cliënten en opdrachtgevers verschilt niet echt, de wetgeving, de WOLBES (Wet Openbare Lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba) wel”, vertelt Nicholson. De kleinschaligheid van Bonaire zorgt bovendien voor meer variatie in zijn werk als bedrijfsarts. Het is er dus alleen maar leuker op geworden.
Door de tendens in Nederland om ziektetrajecten ‘UWV(Uitvoeringsinstituut.Werknemersverzekeringen)-proof’ te maken omdat de kosten voor werkgevers fors toenamen, kreeg zijn werk een wat eenzijdige focus en was hij naar zijn zin minder bezig met de werkelijke reden om bedrijfsarts te worden, namelijk werknemer en werkgevers ondersteunen en helpen bij het creëren van een gezonde werkomgeving en een optimale relatie.
Je horizon verbreden
Naast de twee frontoffice medewerksters Perla Alberto en Paula Uijl en de bedrijfsmaatschappelijk werker Arthur Nivillac, oprichter en directeur bedrijfsvoering Carola Roeters, directeur BES accounts Ricard Nicholson is Erik Hoentjen, directeur van de grote accounts, binnen het bedrijf degene met de meeste ervaring. Hij staat bijna twintig jaar geregistreerd als bedrijfsarts.
Zijn passie om mensen te helpen beter te functioneren in hun dagelijks leven kan hij in zijn vak als bedrijfsarts helemaal kwijt. De andere twee bedrijfsartsen delen net als hij de overtuiging dat werk zoveel meer inhoudt dan alleen brood op de plank en dus enorm belangrijk is in iemands leven en een goede werkomgeving daarom bittere noodzaak is. Zijn beroep, het vak oefent hij nog altijd met veel plezier uit. Hoentjen werkte met multinationals als AKZO, Rabobank en Douwe Egberts. Hij wilde echter graag een bijdrage leveren aan de opbouw van iets nieuws en zijn vak in het ‘buitenland’ uitoefenen, te midden van een andere omgeving en andere culturen. Aangezien zijn vrouw en hij altijd al letterlijk hun horizon wilden verbreden, zijn kinderen het huis uit waren, was de stap om naar Bonaire te komen voor hem en zijn vrouw niet moeilijk. En ook hij heeft op geen enkele manier spijt. Het buitenleven hier op Bonaire bevallen hem en zijn vrouw uitstekend en in zijn functie vindt hij de uitdaging die hij zoekt. Hoentjen kan zich namelijk in het werk hier helemaal uitleven in zijn favoriete combinatie van beleid en het individu. Dat betekent niet alleen aandacht voor verzuim maar ook voor het verbeteren van de werkomstandigheden en het helpen mee ontwikkelen van de Arbodienstpraktijk op Bonaire. Daarnaast zorgt de positieve dynamiek tussen de drie kapiteins voor een vooruitstrevende en inspirerende werkomgeving.
,,De klanten vinden onze dynamiek gaaf”, vult Nicholson aan.
Voorkomen is beter dan genezen
Een van de belangrijkste thema’s binnen de ondersteuning en begeleiding die Arbo Medical BES biedt, is voor alledrie de artsen preventie. Het is meteen ook een thema waarin Bonaire nog behoorlijk wat vooruitgang kan boeken en kan ontwikkelen. De klanten van Arbo Medical BES hebben er dan ook meestal wel oren naar. Al hebben ze er begeleiding bij nodig. Meer aandacht voor preventie vanuit de (rijks)overheid zou daarom zeker geen overbodige luxe zijn. Aangezien preventie ook over het voorkomen van verzuim gaat en de werknemer en werkgever dat samen moeten oppakken, zo vinden Nicholson en collega Eric Hoentjen. Preventie is en blijft dan ook voorlopig één van de speerpunten van Arbo Medical BES.Het voorkomen van verzuim is naar de mening van de bedrijfsartsen beter en kost op de lange termijn veel minder. Alleen heb je dan wel kennis nodig van arbeidsomstandigheden, moeten zowel werknemers als werkgevers eventuele problemen van te voren onder- en erkennen en daar verantwoordelijkheid voor nemen. Dat is geen eenvoudige taak. Volgens Hoentjen gaat het in dat proces om de groei naar een Eigen Regie aanpak. Wat wil zeggen dat werkgever en werknemers samen de verantwoordelijkheid nemen voor een gezonde, veilige en prettige werkomgeving en werkomstandigheden.
In Nederland leeft dat wat meer dan hier en is men die slag nu aan het maken. Het besef en realisatie dat voorkomen van verzuim beter dan genezen is en ‘dat je dus niet ziek hoeft te zijn om beter te worden’, is een ommezwaai die langzaam maar zeker zal gaan worden gemaakt. Maar voor het hier op Bonaire zover is, moeten er nog een aantal stappen worden gezet. Zo zijn hier bijvoorbeeld lang niet alle bedrijven overtuigd van de noodzaak van een arbodienst en in tegenstelling tot Nederland ook niet verplicht om deskundige hulp in te schakelen. Voor de bedrijfsartsen staat het belang van een Arbozorg uiteraard buiten kijf. Arbeidsomstandigheden kunnen ziekmaken. De artsen houden dan ook spreekuren waar werknemers gebruik van kunnen maken.
Bovendien kunnen medewerkers zelf een afspraak maken zonder dat de werkgever dat weet en of te horen krijgt. Deze gesprekken vallen immers net als bij andere artsen onder medisch beroepsgeheim. Toch blijft er wel sprake van een spanningsveld; de bedrijfsartsen worden immers betaald door de werkgever. En het belang van de werkgever kan conflicteren met de wensen en of behoeften van de werknemer. Zo zal een werkgever iemand zo snel mogelijk weer aan het werk willen hebben terwijl een werknemer daar mogelijk niet direct baat bij heeft. Maar hoewel het gezegde gaat ‘wiens brood men eet diens woord men spreekt’, laten beiden bedrijfsartsen weten dat ze in de eerste plaats en bovenal gewoon arts zijn en hun beroepsethiek hebben. Als ze teveel hun oren zouden laten hangen naar hun opdrachtgevers zouden ze bovendien op den duur een slechte naam krijgen en klanten verliezen. Bovendien strookt dat niet met hun overtuiging dat werkgever en werknemer samen verantwoordelijk zijn voor verzuim en het dus ook samen moeten oplossen.
De werkgever faciliteert en schept de condities die maken dat de werknemer zijn werk op een goede manier kan doen. De werknemer heeft de verantwoordelijkheid om te zorgen dat hij zijn werk naar behoren uitvoert
en gezond blijft. De bedrijfsarts tenslotte adviseert beide partijen als onafhankelijk en deskundige professional op het gebied van werk en gezondheid.
Tekst: Patricia Bergwijn | Foto: Conté