In de Expo Houten in Nederland vindt op 13 en 14 februari 2016 de 20ste editie van de Emigratiebeurs plaats. Op een oppervlakte van 12.000m2 presenteren 155 exposanten uit 24 landen wat ze te bieden hebben op het gebied van wonen, werken, ondernemen en studeren.
Het paviljoen ‘Bestemming Bonaire’ staat in het ‘Caribische straatje’ samen met Curaçao en Suriname. Tom Bey is organisator van de emigratiebeurs en Hans Evers is als directeur van Fundashon Ban Boneiru Bèk trekker
van het Bonaire paviljoen. Het doel van de emigratiebeurs is dat bezoekers zich kunnen oriënteren, informeren en daarnaast tevens zaken kunnen doen. “Ook daarom is er een breed spectrum van exposanten”, legt de organisator van de emigratiebeurs uit. Zo zijn er uit de verschillende landen niet alleen overheidsinstellingen zoals de belastingdienst en sociale zaken die informatie kunnen verstrekken, maar er zijn ook bedrijven die komen om zaken te doen. Makelaars bijvoorbeeld die bedrijfspanden zoals restaurants of campings in de aanbieding hebben en die direct ter overname aanbieden. Daarnaast zijn er bedrijven of zelfs regio’s die personeel zoeken. Provincies in Zweden bijvoorbeeld hebben, omdat zij zich bezig houden met het werven van ziekenhuispersoneel, een afvaardiging gestuurd die medisch personeel gaat werven op de beurs .
“Op arbeidsmarktgebied komen op de beurs echt zo’n beetje alle beroepen wel langs; van timmerman tot arts,” vertelt Tom Bey.Bonaire doet dit jaar voor de negende keer mee aan de beurs. Hans Evers, de directeur van Ban Boneiru Bèk was er vanaf het begin bij. “Sinds 2008 zijn we van de partij. We zijn begonnen met een redelijk simpele kraam met eenvoudige posters die we tegen de achterwand met plakband vastmaakten. In de jaren daarna zijn we het professioneler aan gaan pakken. Zo hadden we bijvoorbeeld mooie uitvergrotingen van foto’s van studenten.”Het aantal Bonairiaanse exposanten is eveneens gegroeid. Zo staan de Kamer van Koophandel, Rocargo, verschillende makelaars, en Fundashon Mariadal er nu ook.
Bezoekers
Volgens de statistieken is de gemiddelde leeftijd van de bezoekers
34 jaar, is de meerderheid (61%) hoger opgeleid en gaan er evenveel mannen als vrouwen naar de beurs. Organisator Bey legt uit dat de bezoekers grotendeels in twee groepen kunnen worden opgedeeld. Zo heb je de 30+ echtparen die een permanente plek buiten Nederland zoeken. Hun beweegredenen om weg te willen zijn vaak de behoefte aan rust, aan meer ruimte, een betere kwaliteit van leven en ontevredenheid met de Nederlandse mentaliteit en het politieke klimaat. De tweede grote groep zijn de 50-plussers, die willen meestal semi-tijdelijk verblijven in het buitenland. Tom Bey noemt ze de ‘semigranten’. Zij zoeken in eerste instantie vooral een woning om een deel van het jaar elders te kunnen vertoeven en in mindere mate werk. Bij het paviljoen ‘Bestemming Bonaire’ is er ook sprake van een derde groep; de eilandskinderen en Antillianen die willen remigreren.Directeur Evers benadrukt dat Fundashon Ban Boneiru Bèk zich vooral richt op de ‘eigen mensen’, personen met roots en een verleden op Bonaire. “Zij kunnen een absolute meerwaarde bieden omdat ze ervaring hebben met de cultuur en de taal spreken.” Voormalige inwoners van de andere eilanden als Curaçao en Aruba horen uiteraard ook bij deze doelgroep. Ban Boneiru Bèk werkt in dit verband samen met Ocan (Stichting Overlegorgaan Caribische Nederlanders). Deze stichting met een grote achterban in Nederland kan de Antillianen in Nederland dus informeren over de beurs en de ‘eiland’mensen met terugkeer wensen bereiken. Bij het Bonairiaanse paviljoen gaat het er dan ook zoals dat heet typisch Bonairiaans aan toe. Tegen sluitingstijd is het het drukst omdat iedereen elkaar tegen komt en blijft hangen.
Het is uiteraard ook belangrijk om te weten hoeveel bezoekers er daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in Bonaire. De exposanten beslissen immers elk jaar weer of het de moeite waard is om de beurs te bezoeken. Volgens Evers is het per definitie de moeite waard. Op de presentatie van 50 minuten over Bonaire die hij op beide beursdagen geeft, komen per keer zo’n 70 tot 100 mensen af. De zaal zit altijd vol. En voor de stand geldt dat er ieder jaar zo’n 300 tot 400 mensen langs komen. “De bezoekers zijn mensen die een bedrijf willen starten, werk zoeken en/of een nieuw leven willen opbouwen”, laat de directeur van Ban Boneiru Bèk weten. Het liefst zou hij zien dat stukjes van deze presentatie worden ingevuld door standhouders als een Mariadal of een makelaar. Op die manier kunnen ook die partijen hun verhaal vertellen aan een grote groep.
Exposanten
Volgens organisator Bey komen landen naar de emigratiebeurs omdat ze behoefte hebben aan positieve economische ontwikkeling. Deze ontwikkeling kan worden belemmerd omdat er geen goede match is tussen de aanwezige beroepsbevolking en hetgeen het betreffende land of eiland nodig heeft. “Met nieuwe ‘verse’ mensen in het land of op het eiland, vul je dit gat”, zo licht Bey toe en “op hun beurt zorgen deze nieuwe mensen ook voor economische ontwikkeling omdat ze hun geld lokaal uitgeven.”De drie belangrijkste redenen voor deelname van de exposant zijn volgens Bey het werven van emigranten, het maken van reclame en het verstrekken van informatie.Dit geldt voor een groot deel ook voor het Bonairepaviljoen. Bovendien zou men kunnen kijken in welke opzichten men het paviljoen anders of effectiever vorm zou kunnen geven. Volgens Bey is het een positief teken dat veel organisaties die er altijd al stonden nog steeds elk jaar meedoen. Dat toont naar zijn mening in ieder geval dat de deelnemers tevreden zijn over de beurs. Het is wel jammer dat er dit jaar geen overheidsinstanties van Bonaire aanwezig zullen zijn, vindt Bey. Evers van Ban Boneiru Bèk beaamt dit. Ook hij vindt het erg jammer zeker gezien het thema van het Bonairepaviljoen; ‘Ondernemerschap’. “Naar aanleiding van gesprekken tussen de ministeries in Den Haag en Bonaire kwam naar voren dat de nadruk moet liggen op het ontwikkelen van de economie. Juist met het oog op het thema ‘Ondernemerschap’ is het dan erg jammer dat zowel de lokale overheid als de Kamer van Koophandel hebben besloten niet aanwezig te zijn.” Bezoekers hebben vrijwel altijd ook veel praktische vragen over huisvesting, belasting of immigratie. En die vragen kunnen het best door de betreffende overheidsinstantie beantwoord worden en niet door de bedrijven die er staan, licht Evers verder toe.De directeur van Ban Boneiru Bèk ziet als ideaal voor zich dat de Bonaire-emigratiebeursbezoeker op de beurs alle informatie over het eiland kan krijgen. Om heel Bonaire in het paviljoen terug te vinden, moet ‘Bestemming Bonaire’ naar de mening van Evers wel nog collectiever. Dat betekent ook dat alle belangrijke partijen als de overheid en beleidsmakers aanwezig dienen te zijn. Zij zijn immers degenen die antwoord kunnen geven op praktische vragen als ‘kan ik mijn geld meenemen’ of ‘hoe zit het schoolsysteem in elkaar’. Verder zijn de werkgevers die personeel zoeken, makelaars en verhuizers net zoals nu van groot belang. Directeur Evers concludeert tenslotte dat hij vindt dat er nog te veel mensen zijn die voor een paar jaar naar het eiland komen op basis van een contract voor bepaalde tijd en vervolgens weer wegvliegen. “Die mensen bouwen niet echt iets op, terwijl we zo’n behoefte hebben aan mensen die hier ook iets voor de maatschappij kunnen en willen betekenen. Ik zeg altijd, als je naar Australië emigreert, ga je toch ook niet voor drie jaar? Waarom is dat bij Bonaire wel zo? We moeten inzien dat je mensen voor langere tijd moet aantrekken om het eiland blijvend op te bouwen.”
Tekst: Rosemarijn de Jong