Biniano Hubert Emerenciana “Iby”
Iby is geboren op Bonaire en opgegroeid in de knuk.
De 63 jaar oude Iby heeft samen met zijn familie heel hard gewerkt om van Carniceria Latino (slagerij) een groot succes te maken. Hij is terecht trots op de bloeiende slagerij en met name zijn ouders dankbaar. Dankzij hun goede opvoeding en de opleidingen die hij heeft genoten, is hij de man die hij nu is en heeft hij uiteindelijk kunnen doen wat hij wilde; zijn eigen slagerij oprichten. Al ging dat zeker niet vanzelf maar met wilskracht, hard werken en de moed niet opgeven, is hij er gekomen.
Van de lagere school ging Iby naar de LTS en vervolgens naar de UTS op Curaçao. Na afronding van de UTS moest hij, zoals toentertijd gebruikelijk was in dienst. Na zijn diensttijd wilde hij terug keren naar Bonaire om zijn vader en moeder te helpen met de zaak (veehouderij). De jonge Iby wist toen al dat hij het slagersvak in wilde. Toch ging hij om zich verder te ontwikkelen naar de MTS in Nederland al waar hij eerst zijn timmerman’s diploma behaalde. Timmerman was weliswaar een eerzaam beroep maar Iby wilde eigenlijk een slager worden en daar had hij andere diploma’s voor nodig. Dus studeerde hij op eigen kosten en naast zijn werk verder aan de Slagersvakschool in Utrecht. Het was een algemene slagersopleiding en ondanks het feit dat hij moest werken om zijn studie te bekostigen, boekte hij goede studie resultaten. Hij slaagde voor het slagersvak en haalde zijn Slagers Gezel en Patroos diploma. Na afronding van zijn studie mocht hij zichzelf Keurmeester noemen en met al zijn diploma’s op zak was de tijd rijp voor Iby om terug te keren naar Bonaire.
Zijn ouders werkten in die tijd met geiten en kippen die geslacht werden voor de op Bonaire aanwezige supermarkten. Iby wilde terug komen om hen te helpen met het structureren van de veehouderij. Zo verliep het incasseren van betalingen niet altijd even soepel. Terug op Bonaire kon hij terecht bij het slachthuis, waarvoor hij drie jaar werkte. Vol goede moed en in de veronderstelling dat hij al zijn kennis en ervaring kon zetten, opperde hij het plan om op Bonaire een keuringsdienst op te zetten. Voor dit idee was echter weinig animo en uiteindelijk moest Ibij vertrekken omdat de visie van het slachthuis niet strookte met de zijne. Na een aantal jaar op Curaçao te hebben door gebracht als leidinggevende, overwoog hij of hij toch niet beter terug kon gaan naar Nederland. Tot zijn schoonvader belde met de vraag of hij niet richting Bonaire wilde komen om iets voor het eiland te betekenen. Dit bracht Iby in tweestrijd. Hij wist niet goed wat te doen. Zijn vrouw en hij hadden niet veel geld en moesten een gezin onderhou-den met drie kinderen. Het leven op Bonaire was niet makkelijk en zijn eerdere ervaringen deden hem twijfelen of het verstandig was om terug te keren. Aan de andere kant was er nog steeds de wens zijn ouders te helpen en zijn eigen slagerij op te zetten. Uiteindelijk liet hij zich overhalen door zijn schoonvader. De vader van zijn vrouw had een zaakje van drie bij vier meter. Dit bood Iby de mogelijkheid om de eerste stappen te zetten richting zijn eigen slagerij. Vanuit het kleine winkeltje begon hij vlees te verkopen. Hij werd daarbij geholpen door twee hele goede vrienden op Curaçao. Om hem op weg te helpen stuurden deze twee een koe. Deze uit Colombia afkomstige koe reisde met het vliegtuig naar Curaçao en werd van daar uit op de boot van Don Andres naar Bonaire verscheept. Op Bonaire was de koe binnen twee dagen in zijn geheel verkocht.
“De koe reisde met het vliegtuig naar Curaçao en werd van
daar uit op de boot van Don Andres naar Bonaire verscheept”
Zo startte Iby zijn slagerij Carniceria Latino op 27 november 1987. Dag en nacht werkte hij samen met zijn vrouw om van de slagerij het succes te maken dat het nu is. Dat geeft nog steeds veel voldoening. Ook in die tijd was er veel concurrentie. Voor hem was dat een extra motivatie om zijn doel te bereiken. Om zijn voorraad en aanbod te vergroten, kocht hij een hele grote vriezer, de grootste op het eiland in die tijd. Deze vriezer was zo groot dat ze hem niet in de winkel konden zetten, dus uit moesten wijken naar een ruimte achter de zaak en uit het zicht.
De vriezer bleek een uitkomst. Slager Iby had hierdoor veel vlees op voorraad. Het grillen op zaterdag was ook zijn idee. Hij wilde de mensen op Bonaire samen-brengen. Daarnaast wilde hij de kennis die had opgedaan en de dingen die zijn ouders hem hadden geleerd, zoals het makenvan bloedworst, doorgeven aan de volgende generatie. Om kippen en ‘ribs’ ook te leren roken, is hij speciaal naar België, Duitsland en Spanje afgereisd om de fijne kneepjes van het vak te leren. Op Bonaire verkocht hij vervolgens in de brandende zon zijn uit Curaçao afkomstige gerookte kippen die hij inmaakte met zijn eigen kruidenmengsel.
Elk jaar groeide de slagerij, steeds een beetje meer. Met tien vast werkkrachten en de kinderen die meehielpen aanvullen, was de slagerij niet langer een eenmans zaak maar een bloeiend bedrijf.
Het harde werken eiste echter ook zijn tol. Iby kreeg last van spanningen en nierproblemen. Hij werd nierpatiënt en moest drie-maal per week naar Curaçao voor dialyse. Na vier jaar kwam hij in 2000 in aanmerking voor een niertransplantatie. De operatie verliep goed en de transplantatie was succesvol. Daarmee kwam er voor Iby en zijn familie een eind aan de jaren van zorg en onzekerheid. Alhoewel slager Iby nog steeds wel in de zaak werkt, houdt hij zich meer op de achtergrond. Dat bevalt hem uitstekend. “Het is nu tijd voor de kinderen om de zaak over te nemen. Carniceria Latino is een echt familiebedrijf waar fijne mensen werken die dezelfde normen en waarden hanteren’’. De slager kan met een gerust en trots hart wat meer achterover leunen.
De ideeën om de zaak nog verder te verbeteren door voor het gemak van de klanten een extra kassa toe te voegen en een aantal nieuwe vriezers aante schaffen, doen hem deugd. Bovendien is er het plan om een mooi grilhuis van steen neer te zetten op de plek waar nu de roker staat. Dan zullen de mensen van Bonaire vaker dan alleen op zaterdag een praatje kunnen komen maken terwijl ze wachten op hun gegrilde kip.
Iby is trots op zijn droom. Carniceria Latino is een bloeiende slagerij die met zijn tijd meegaat. “ En over 100 jaar zal de zaak nog altijd onder dezelfde naam en geleid door het nageslacht de bevolking van Bonaire bedienen met alle service en respect die zij verdient.”
Tekst: Patricia Bergwijn | Foto: Conté